دیروز به مطلب بسیار جالبی در مجله ی هنری تندیس برخوردم که مهرزاد پتگر خواهر نامی ( و بقیه ی پتگرها ) از قول او نقل کرده بود.

قم ( همین شهر مذهبی خودمان ) در سال های پیش از اسلام مملو از آتشکده بوده و در واقع در آن دوره ها هم جوی مذهبی داشته ( مذهب مذهب است. اسلام و زرتشتیت ندارد چندان ! ) و در مکان فعلی جمکران هم آتشکده ی بزرگی قرار داشته و آن زمان ها سوغاتی شهر قم ، سمنو بوده. بعد از آمدن اسلام آتشکده ها به مسجد و اماکن زیارتی اسلامی مبدل می شوند و سمنو هم می شود سوهان. گویا که مواد تشکیل دهنده ی سوهان بسیار شبیه سمنو است.

حالا جالب بودن این روایت از نظر تاریخی که جالب است هیچ اما جالب این جاست که مردم همه ی دنیا مکان های مذهبی را به هر زحمتی هست حفظ می کنند و این که مذهب از چه نوعی باشد انگار تفاوتی ندارد و گویی جذبه ی انرژی منطقه است که برای مردم جذاب است. این همه سال گذشته و مردم هنوز همان مردم اند فقط رنگ عوض کرده اند. قم پیش از اسلام رنگش سفید بوده ( زرتشتی ها رنگ روحانی شان سفید است ) و قم الان سیاه رنگ است ( رنگ روحانی اسلام ). جالب نیست؟