امروز در تاکسی نشستم و کتاب تازه ای که دیروز خریده بودم رو خوندم. "تجاوز قانونی" اثر کوبوآبه. همین داستانش ( تجاوز قانونی ) رو که خوندم یاد مملکت دموکراتیک خودمون افتادم. ماجرا از این قرار بود که یه مرده خوابیده بوده توی اتاقش که یه جماعتی سه صبح می آن تو و اتاقش رو اشغال می کنن و به تدریج حتی حقوقش رو هم ازش می گرفتن و حتی نامزدش رو هم از چنگش درمی آرن. مرد که مستاصل شده به پلیس مراجعه می کنه اما اونا بی تفاوت بیرونش می کنن و بعد پیش وکیلی می ره و می بینه دفتر وکیل هم به وسیله ی یه خانواده ی 13 نفری اشغال شده. دختر خانواده عاشق مرد شده و ازش می خواد توی خونه اش بمونه. مرد به هر خفتی که ممکنه تن می ده و جالب این جاست که خانواده خودشون رو مدرن و پیشرفته و دموکرات می دونن و در هر فرصتی هم خودشون از خودشون رای گیری می کنن و می گن رای رای اکثریته! و دست آخر هم مرد به جایی می رسه که خودشو دار می زنه. جالبه که این شبیه همون دموکراسی است که توی ایران حاکمه. خب رای رای اکثریته اما این اکثریت کی هستن معلوم نیست. 80% مردم می گن با بدحجابی مخالفن اما ما هر چی می گردیم نمی بینیم این هشتاد درصد قاطع رو. عجیب تر این جاست که همین دموکرات های دموکراسی جوی مدرن! به هر کسی هم که بهشون چپ نگاه می کنه انگ فاشیست بودن ( حالا این جا اسمش شده برانداز ) می زنن و پدرش رو درمی آرن.
بله ، اسمش خیلی خوب انتخاب شده. دارن قانونا به همه مون تجاوز می کنن ولی دیگه از کسی صدا هم در نمی آد ...