آنها می خواهند دهانمان را بدوزند که نگوییم. آنها سایت هایمان ، وبلاگ هایمان را مسدود می کنند چون می ترسند. آنها از قدرت کلمات می ترسند. آنها می خواهند خفه مان کنند اما این لیست ها نشانشان بدهد ، آن امضاها بفهماندشان که خفه شدنی در کار نیست. آنها می توانند دوستان ما ، خواهران ما را ببرند به بندهای اوین وناکجا آباد و انگ ضد انقلابی بزنند و خودشان صدها تجمع راه بیندازند و کک هیچ کس نگزد. در کی هانشان بنویسند که همه ی ملت ایران مخل امنیت اند. آنها همه کاری که از دستشان برمی آید همین است که بترسند و دست پاچه ، بگیرند و ببرند. اما 33 نفر را گرفتید. 33 نفر را در زندان کردید ، با میلیون ها چشم ناراضی چه می کنید؟ با قلب های آکنده از نفرت چه می کنید؟ روزی می آید که ما هم پرنده هایمان را پرواز خواهیم داد. روزی خواهد آمد که همه با هم لبخند بزنیم به روی آزادی ، این کلمه ی دور ، این کلمه ی خسته...