جونم بالا اومد تا این بلاگر بالا بیاد.
من هم در انتخابات خبرگان و هم در شورای شهر رای خواهم داد. اصلا هم به این معتقد نیستم که اگر رای بدم فرقی نمی کند یا بذار هر کی می خواهد بیاد که سگ زرد برادر شغاله. خیر. سگ زرد خیلی خیلی با شغال توفیر داره. سگ زرد اهلی می شه و می تونه گله رو برات نگه داره ولی شغال همیشه شغال می مونه. مبحثی است همین باز کردن مثل های ایرانی که بعضی هاش اعصاب به هم می ریزه.
اون وبلاگ قبلی هنوز داغش روی دلم است. مشکل اینه که نمی دونم چرا بین این همه بلاگر عدل اومدن گیر دادن به من. شاید به خاطر اون پستی بود که درفتش کردم. نمی دونم.
به هر حال که من هم رای می دم هم وبلاگ می نویسم ، به کوری چشم جناب ف یل تری! تا روتون کم بشه ، به حول و قوه ی الهی.
طراحی پوستر انتخاباتی شورای شهری های اصلاح طلب رو هم دوست دارم اما خب خیلی جلب توجه نمی کنه و اصولا سواد بصری ایران ها هم به شدت پایینه و دقتی به این زیبایی ها نمی کنند. تازه انگ هم می زنند که ای مرفهین بی درد. ای الکی خوش ها.
این اینترنت ایران هم دیال آپش با پرسرعتش فقط یه جا فرق می کند اون هم در دانلود است. وگرنه یه ربعه می خوام صفحه ی گوگل رو با اینترنت پرسرعت محترمم باز کنم ولی نه تنها باز نمی شه ، سعی هم نمی کنه که بگیم سپنتا نوش جونت اون پولی که نره از حلقومت پایین ، انشاللههههههههههه. نامردا قطعش هم کردند. زندگی چه سخته.